Απο την αρχή της δημιουργίας της ΕυρωΖώνης ο μεγαλύτερος προβληματισμός ήταν πως μπορεί 1 και μόνο επιτόκιο, μία και μόνο Νομισματική Πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί σε 17 (12 τότε) διαφορετικές χώρες. Με διαφορετικό πληθωρισμό, διαφορετική ανεργία, διαφορετικό βασικό μισθό και τόσα άλλα. Νομίζω πλέον έχει απαντηθεί. ΔΕΝ γίνεται. Αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα η ανεργία ακουμπάει το 25% και ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 0% και αν δεν κάνω λάθος, είναι η μοναδική φορά στην Ιστορία αυτό το επίπεδο πληθωρισμού. Με τα νέα διαρθρωτικά μέτρα που θα λειτουργήσουν υπερ του ανταγωνισμού είναι πιθανόν να δούμε και αρνητικό πληθωρισμό. Σ αυτό το σημείο είναι ξεκάθαρο ακόμη και στους πιο Classical Οικονομολόγους οτι απαιτείται μια επεκτατική πολιτική. Πως κάνεις επεκτατική πολιτική όταν δεν μπορείς να δανειστείς και όταν δεν έχεις την δυνατότητα τύπωσης Νομίσματος; Δεν μπορείς. Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα της Ελλάδος, όπου έχει πέσει στην σπείρα του θανάτου. Η ΕΚΤ ελεγχόμενη από την Γερμανία, αρνείται πεισματικά την τύπωση Νομίσματος. Η μόχλευση από μόνη της, δεν ικανή να δώσει την απαραίτητη ρευστότητα ώστε να επανεκκινηθεί η οικονομία. Κάποια στιγμή οι Ευρωπαίοι πρέπει να καταλάβουν οτι αν θέλουν ΕυρωΖώνη πρέπει αν μεταβούν σε μια πιο Ομοσπονδιακή Οικονομία.
